ADENOVIRUS

Pierwsze objawy choroby młodych gołębi pojawiły się około 40 lat temu. Mówiło się o chorobie mchu lub adeno, gdyż można było wykryć adenowirusy u chorych młodych gołębi. W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych zaobserwowano zwracanie pokarmu przez młode gołębie. Z powodu biegunki w postaci zielonych i rozwodnionych odchodów gołębie traciły na wadze. Wiele młodych padło z powodu tych zaburzeń. Jednym z głównych powodów – zarówno wtedy jak i teraz – były bakterie E. coli, rzęsistki, heksamity i adenowirusy. Dzięki antybiotykom takim jak Baytril, Difloxacin, Furoxine i Ronidazole, które były wtedy jeszcze skuteczne, problemy, takie jak bakterie E-coli, były szybko eliminowane. Stopniowo jednak początkowe, dobre działanie przestarzałych antybiotyków stale słabło. Prawie 300 różnych zarazków E. coli w hodowlach gołębi i drobiu spowodowało, że wiele starych antybiotyków jest obecnie nieskutecznych, ponieważ organizmy uodporniły się na ich działanie. Obecnie dostępne są nowe, skuteczniejsze antybiotyki przeciwko tej pierwotnej postaci choroby młodych, wywoływanej przez bakterie E. coli. Roczne gołębie jak również i te stare cierpią nawet kilkakrotnie z powodu E. coli podczas sezonu lotowego. Kuracja podczas sezonu produktem Matrix na bakterie E. coli pomogłaby wielu dorosłym gołębiom osiągnąć lepsze wyniki lotowe i zminimalizować straty u rocznych gołębi. Przez lata hodowcy nauczyli się radzić sobie z chorobą młodych gołębi. Ale dopiero dwie nowe potrójne szczepionki PHA (Paramyxo-Herpes-Adenovirus) i RPC (Rota-Paramyxo-Circovirus) doskonale sprawdziły się wciągu ostatniego roku i pomogły opanować problemy z adeno.

CIRCOVIRUS

W połowie lat 90 XX wieku pojawił się u gołębi po raz pierwszy nowy wirus: cirkowirus. Cirkowirusy znaleziono również u wielu innych gatunków zwierząt. Wirus ten można obecnie znaleźć u gołębi na całym świecie. Żyją z nim stare gołębie, podczas gdy u młodych w wieku około 7-8-9 miesięcy wirus paraliżuje lub osłabia układ odpornościowy. Następnie u dorastających młodych tworzy się skuteczniejszy systemem odpornościowy, który umożliwia kontrolowanie cirkowirusów. Do tego momentu młody gołąb jest osłabiany przez cirkowirusy i przez wiele innych bakterii np. E. coli, organizm jest bezbronny. Tworzy to błędne koło: młode chorują, zdrowieją, a później znowu chorują. Jak już wspomniano, immunosupresyjne działanie cirkowirusów nie pozwala młodym gołębiom rozwinąć nienaruszonego układu odpornościowego do wieku 7-8-9 miesięcy. Do dziś duża liczba młodych gołębi umiera co roku z powodu cirkowirusów i ich śmiertelnych skutków ubocznych, bakterii E. coli. Często śmierć młodego gołębia następuje w gnieździe. Dlatego już na tym etapie niezwykle przydatne jest szczepienie szczepionką przeciwko cirkowirusom nie tylko młodych, ale i również dorosłych ptaków. W ten sposób nabyta odporność szczepionki może być przekazywana pisklętom poprzez jajo, a następnie także przez pokarm. Stosowanie szczepionki przeciw cirkowirusom u młodych gołębi w ostatnich latach sprawdziło się doskonale. Układ odpornościowy jest w ten sposób chroniony i pozostaje nienaruszony.

HERPESVIRUS

Wirus opryszczki jest kolejną nowszą postacią choroby młodych gołębi. Od lat obserwujemy, że wirus opryszczki pojawia się bardzo często u młodych gołębi. Śmiertelne konsekwencje występowania opryszczki dotyczą głównie młodych gołębi w początkowym stadium życia. Wirus nie odgrywa już większej roli u starszych młodych jak i u dorosłych gołębi. Po prostu żyją z wirusem opryszczki mając na niego odporność. Problemy z opryszczką można zwykle bardzo łatwo rozpoznać po żółtawych osadach na dziobie (bocznych policzkach), które niestety bardzo często mylone są z rzęsistkami lub ospą. W końcowych stadiach choroby opryszczki młode gołębie mają poważną duszność, zwykle zwierzęta zanim padną ciągle sapią. W przypadku masowych zgonów młodych gołębi sensowne jest szczepienie nie tylko młodych gołębi, ale także gołębi rozpłodowych / dorosłych szczepionką PHA (Paramyxo-Herpes-Adenovirus).

ROTAVIRUS

Rotawirusy, ze śmiertelnością w ostatnich latach na poziomie 50%, są następną nową postacią choroby młodych. Chore gołębie giną szybko – padają już po kilku godzinach. Hodowcy belgijscy informują, że pojedyncze gołębie spadały martwe z nieba podczas treningu. Rotawirus był od dawna znany u gołębi i trafił na pierwsze strony gazet dopiero po powszechnej, śmiertelnej epidemii u wielu gołębi w Australii. W ostatnich latach również ogniska rotawirusa zdiagnozowano w Belgii, Holandii i Niemczech, gdzie zidentyfikowano go u wielu martwych gołębi, zarówno dorosłych i młodych. Niejednokrotnie mieliśmy do czynienia z kombinacją cirkowirusów, rotawirusów, bakterii E.coli i salmonelli, które to można było wykryć u martwych zwierząt. Nie musimy panikować, gdy padają młode. Australijski typ rotawirusa jest również nazywany „rotawirusem gołębi wiktoriańskich”. Rotawirusy są podzielone na 8 grup od A do H. Z pewnością sensowne jest stosowanie nowej szczepionki RPC (Rota-Paramyxo- Circovirus), gdy u młodych gołębi śmiertelność jest duża. Lepiej byłoby wcześniej wykryć wirusa za pomocą wymazu z kału. Jednak odradzamy szczepienie starych gołębi lub gołębi rozpłodowych przeciwko Rotavirus! Po szczepieniu przeciw Rotavirus u dorosłych gołębi częściej występowały problemy w postaci ropni (grubych grudek) w miejscu szczepienia. Tak się nigdy nie zdarzyło u młodych gołębi. Należy się dwa razy zastanowić nad szczepieniem dorosłych czy rozpłodowych gołębi przeciw rotawirusom! Tylko wówczas jeśli to niezbędne!

Rotawirusy są najczęstszą przyczyną biegunki u ludzi, ssaków i ptaków. Szczepionka dla małych dzieci jest dostępna od kilku lat. Infekcja jest zwykle nieszkodliwa u zdrowych ludzi.

Przyczyny i powody opisanych problemów choroby młodych gołębi:
Wymieniamy i kupujemy więcej gołębi niż kiedykolwiek wcześniej w historii sportu gołębiarskiego. Wspólne gołębniki występują na całym świecie – prawie 100 z nich mamy tylko w samej Europie – przyczyniają się one do namnażania i mieszania bakterii i wirusów u gołębi pocztowych. Dodatkowo gołębie są następnie transportowane po aukcjach na całym świecie! Tego stanu już nigdy nie będziemy w stanie odwrócić!

Rozwiązywanie problemów poprzez analizę i zapobieganie!
Na problemy, które opisujemy możemy przygotować się jedynie poprzez szczepienia i badania, do czego chcemy tutaj zachęcić. Obecnie w naszym partnerskim laboratorium możemy wykryć wiele wirusów – w akceptowalnej cenie.

Wymaz z kału w kierunku Adenovirus: 49,00 Euro
Wymaz z kału w kierunku Circovirus: 49,00 Euro
Wymaz z kału w kierunku Rotavirus: 49,00 Euro
Wymaz z wola w kierunku Herpesvirus: 49,00 Euro
Cena za pakiet:
Wymaz z kału w kierunku
Rotavirus + Circovirus + Adenovirus 95,00 Euro

Potwierdzamy, że w ciągu ostatnich kilku lat w problematycznych hodowlach gołębi stosowaliśmy z powodzeniem poniższe szczepionki:

1. Paramyxo-Herpes-Adenovirus Szczepionka potrójna
2. Paramyxo-Herpesvirus Szczepionka podwójna
3. Circovirus Szczepionka
4. Rota-Paramyxo-Circovirus Szczepionka potrójna

Co roku uczymy się czegoś nowego
i opierając się na naszym doświadczeniu z nowymi szczepionkami, musimy dostosować nasze zalecenia dotyczące szczepień do nowych okoliczności. W ostatnim roku okazało się, że absolutnie korzystne jest szczepienie potrójną szczepionką PHA (Paramyxo + Herpes + Adeno) natychmiast po odsadzeniu. Po 2-3 tygodniach musi się / powinno się zaszczepić nową potrójną szczepionką RPC (Rota-Paramyxo-Circo). Obie szczepionki sprawdziły się w 100% i naszym zdaniem są niezbędne dla młodych gołębi jako środek zapobiegawczy przed chorobami młodych. Drugie szczepienie PHA nie jest konieczne. Drugie szczepienie RPC może być przydatne, jeśli pierwszy rozpłód został pociągnięty bardzo wcześnie (w grudniu / styczniu) i dlatego pierwsze szczepienie RPC nastąpiło bardzo wcześnie. Wówczas występuje dłuższy, kilkumiesięczny okres od pierwszego rozpłodu do początku lotów, co sprawia, że przydatne byłoby podanie drugi raz szczepionki RPC. Dalsze szczepienia, takie jak ospa i salmonella, są również zalecane dla młodych gołębi, ale często nie dochodzą do skutku z powodu braku czasu. Szczepienie przeciwko ospie jest niezwykle ważne dla młodych gołębi. Ponadto ospa jest żywą szczepionką, która dodatkowo wzmacnia układ odpornościowy młodego gołębia. Bazując na doświadczeniach ostatnich lat, coraz częściej zalecamy iniekcje zamiast metody skaryfikacji przy szczepieniu przeciwko ospie, ponieważ ta ostatnia zawsze skutkuje grubymi, brzydkimi, ropnymi pęcherzykami. Szczepienie przeciwko ospie powinno być również przeprowadzone odpowiednio wcześnie, generalnie wszystkie szczepienia należy przeprowadzać odpowiednio wcześnie. Zawsze mogą pojawić się problemy, takie jak choroba młodych lub brak czasu, a potem pojawia się ponowne tłumaczenie w stylu: „Coś mi wypadło i nie mogłem już szczepić gołębi przeciwko XXX …!”

Podsumowując, z dzisiejszej perspektywy zalecamy następujący harmonogram szczepień.:

Młode:
PHA + RPC (2x) + Ospa + (Salmonella)
Dosrosłe:
PHA + Ospa + Salmonella

Dr. Vincent Schroeder